سیزدهمین همایش بیمه

روایت یک همایش بدون بازیگران تحول‌ساز / هوشمندی روی کاغذ!

https://faraabime.com/?p=3417

لیدا هادی، سردبیر فرابیمه / «مسیر نوآورانه برای تنظیم‌گری مؤثر» سیزدهمین همایش بیمه و توسعه چنین عنوان پرطمطراقی را با خود به همراه داشت اما در همایشی که «نظارت هوشمند» سرفصل اصلی همه مباحث آن بود، جای یک چیز به‌وضوح خالی بود: صدای کسانی که عملاً موتور این «هوشمندی» را می‌سازند. نه از استارتاپ‌ها خبری بود، نه از اینشورتک‌ها، نه از آن نوآورانی که همین امروز زیرساخت‌های تحول دیجیتال بیمه را در زمین بازی بیمه پیش می‌برند. غیبت آنها فقط یک سهل‌انگاری ساده نبود؛ نشانه‌ای بود از یک ذهنیت ریشه‌دار که هنوز ترجیح می‌دهد درباره آینده حرف بزند، بدون این‌که پای صاحبان واقعی آینده را به میان بیاورد.

همایش امسال روز بیمه قرار بود ویترینی از حرکت صنعت به سمت نظارت داده‌محور و هوشمند باشد. اما ترکیب پنل‌ها چهره دیگری نشان داد: گفت‌وگویی کاملاً درون‌صنعتی، با حضور مدیران سنتی و بدون هیچ نماینده‌ای از اکوسیستم نوآوری. این تضاد، بیش از هر چیز، یک پیام روشن داشت: هنوز فاصله میان شعار تحول و واقعیت سیاست‌گذاری عمیق است.

نظارت هوشمند بدون اینشورتک؟ مثل صحبت از انقلاب بدون انقلابی‌ها

در جهان، تحول دیجیتال بیمه را استارتاپ‌هایی پیش می‌برند که داده را می‌فهمند، رفتار مشتری را تحلیل می‌کنند و از هوش مصنوعی برای کشف ریسک‌های جدید استفاده می‌کنند. وقتی این گروه حتی به پنل‌ها دعوت نمی‌شوند، طبیعی است که خروجی همایش بیشتر شبیه مرور وضعیت موجود باشد تا طراحی آینده.

گمشدگان بزرگ پنل‌ها: نوآوران

اینجا همان نقطه‌ای است که روایت همایش لکنت می‌گیرد. وقتی درباره APIهای باز، سندباکس‌ها، رگ‌تک و مدل‌های نظارتی نو صحبت می‌شود اما کسانی که بیش از همه با این مفاهیم سر و کار دارند حضور ندارند، نتیجه گفتمانی عقیم می‌شود؛ گفت‌وگویی که بیشتر «از بیرون» درباره فناوری حرف می‌زند، نه «با کسانی» که فناوری را زندگی می‌کنند.

صنعت بیمه هنوز از مواجهه با تحولات واقعی واهمه دارد

بخش متعارف بیمه سال‌هاست با احتیاط و محافظه‌کاری به نوآوری نگاه می‌کند. حذف اینشورتک‌ها از چنین رویدادی، پیامد همان محافظه‌کاری است: ترجیح کنترل بر مشارکت، ترجیح مونولوگ بر دیالوگ. اما صنعت بیمه در جهانی رقابتی دیگر جایی برای این مدل فکرکردن ندارد. تحول، شریک می‌خواهد.

فرصتی که می‌توانست سکوی همکاری باشد، از دست رفت

این همایش می‌توانست نقطه وصل بازیگران مختلف باشد؛ فرصتی برای گفت‌وگو درباره چالش‌های واقعی: اشتراک داده، سخت‌گیری‌های مقرراتی، مسیرهای رگ‌تک، و تعاملات جدید میان نهاد ناظر و نوآوران. اما وقتی یک ضلع مهم مثل اینشورتک‌ها کنار گذاشته می‌شود، تصویر نهایی ناقص می‌ماند.

روز بیمه با شعار نظارت هوشمند برگزار شد، اما در غیاب کسانی که ابزارهای این هوشمندی را می‌سازند. اگر صنعت بیمه واقعاً قصد دارد وارد عصر تازه‌ای شود، باید از مدل همایش‌های تک‌صدایی عبور کند. آینده این صنعت در گرو مشارکت همه بازیگران است—به‌ویژه آن‌هایی که امروز با سرعت بیشتری از بقیه در حال دویدن هستند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *